Het strand en de zee zitten in mijn DNA, ik ben er opgegroeid. Ik ken de seizoenen, en wat ze doen met de plek. Als kind waren vooral de zomers spectaculair. De omgeving verandert in een soort circus waar drommen mensen hun plekje veroveren. Het is een jaarlijkse voorspelbare herhaling. Een herhaling waarbij velen zich in hun levensonderhoud kunnen voorzien.
Zo ook de souvenirwinkeltjes; met kaartenmolens als boegbeelden van hun handelswaar. De ansichtkaarten in de molens waren voor mij als kind fascinerend omdat ze allemaal hetzelfde waren. De zon scheen altijd en de kleuren waren van een andere wereld. De wereld die de kaarten lieten zien herkende ik niet in wat ikzelf zag. Miste ik iets?
Mijn eigen kaartenmolen. Ook op mijn kaarten zijn de luchten blauw en zien we de realiteit van de vakantieplek. Het circus zonder act.
